κάλως

κάλως [pron. full] [ᾰ], ὁ, gen. κάλω, acc. κάλων: [dialect] Ep. and [dialect] Ion. [full] κάλος, ου, ὁ, Od.5.260, Hdt.2.36, also Aen.Tact.11.6; [dialect] Att. Inscrr. have nom. dual

A

κάλω IG12.330.19

, nom. (and acc.?) pl. κάλως ib.22.1610.13, 1611.57, 1612.68: as nom.sg.(?) ib.1673.18; late [dialect] Ep.nom. pl.

κάλωες A.R.2.725

; acc.

κάλωας Orph.A.255

, Opp.H.2.223; dat.

κάλωσι Orph.A.239

:—reefing rope, reef, Od. l.c.;

τῶν ἱστίων τοὺς κάλους Hdt.2.36

, cf. Aen.Tact.l.c.; κάλως ἐξῑέναι let out the reefs, i.e. set sail,

ὅταν στράτευμ' Αργεῖον ἐξιῇ κάλως E.Tr.94

; ἐχθροὶ γὰρ ἐξιᾶσι πάντα δὴ κάλων are letting out every reef, i.e. using every effort, Id.Med.278, cf. Ar.Eq.756 (and Sch. adloc.);

τοὺς κάλως ἔκλυε καὶ Χάλα πόδα Epicr. 10.5

;

πάνγας ἔσεισε κάλους AP9.545

(Crin.); φόνιον ἐξίει κάλων let murder loose, E.HF837;

πάντα κάλων ἐκτείναντα Pl.Prt. 338a

;

ἐφέντες Id.Sis.389c

;

κινεῖν Luc.Scyth.11

;

γαστρὶ πάντας ἐπιτρωπῶσι κάλωας Opp.H.2.223

;

κάλων τείνας οὔριον εὐφροσυνᾶν IG14.793.8

([place name] Naples).

II generally, rope, line, κάλον (v.l. -ων) κατεῖναι let down a sounding-line, Hdt.2.28; ἀπὸ κάλω παραπλεῖν to be towed along shore, Th.4.25; cable, Hdt.2.96; πρυμνήτης κ. E.Med. 770; οἱ ἐπὶ τῶν κ. βαίνοντες tight-rope walkers, Luc.Rh.Pr.9.